Light and darkness – A poem by Bharati

The skies are brightly lit
by sunlight.
So are
the mountains,
the oceans with warring waves,
the land, and the trees,
the woods, and the banks
of the rivers;
from where did
this darkness spring,
sinking only
man’s heart?
– Translated by me from a Tamil poem by Subramaniya Bharati

வானமெங்கும் பரிதியின் சோதி;
மலைகள் மீதும் பரிதியின் சோதி;
தானை நீர்க்கடல் மீதிலும் ஆங்கே
தரையின் மீதும் தருக்களின் மீதும்
கான கத்திலும் பற்பல ஆற்றின்
கரைகள் மீதும் பரிதியின் சோதி;
மானவன்தன் உளத்தினில் மட்டும்
வந்து நிற்கும் இருளிது வென்னே!

A poem from a forgotten Tamil classic

An elephant chases him.
He tumbles down a pit,
swarming with snakes.
He grasps the grass
on the walls of the pit.
Dangling,
he sticks out his tongue
to taste the honey,
dripping from a beehive.
Such is the nature of
human joy.

– translated by me from Soolamani, a 9th century Tamil classic

ஆனை துரப்ப அரவு உறை ஆழ்குழி
நாநவிர் பற்றுபு நாளும் ஒருவன் ஓர்
தேனின் அழிதுளி நக்கும் திறத்தது
மானுடன் இன்பம் மதித்தனை கொள்நீ

Triggered by an article by Naanjil Naadan.

My friend Anurag Chabbra has translated this in Hindi – thank you Anurag:

हाथी पीछे, गड्ढा नीचे
साँपो के ऊपर इंसान
लटका, घांस को खीचे.
जीवन का रस ऐसा –
जिव्हा लपकती है फिर भी
टपकता मधू जो छते से.